Sylvia werd geboren (1969) als oudste van twee kinderen. Haar vader was arbeider bij de papierfabriek en haar moeder was thuis waar ze warm en gewoontjes zijn opgegroeid. Ze woonde in een klein dorpje onder de rook van de staalfabriek, elektriciteitscentrale en de papierfabriek. Samen met haar vriendin, die van dezelfde leeftijd is, (zij waren de enige meisjes in de wijk) trokken ze veel op met de jongens uit de buurt. Met luilakken gingen ze om zes uur naar buiten om bij iedereen belletje te trekken. Als het gesneeuwd had zag je Sylvia vaak achter auto’s hangen met de jongens uit de buurt. Met haar rubberen laarzen aan, zat ze op haar hurken alsof ze aan het bobsleeën was. Zelfs toen er een politieauto door haar straat reed, zat ze erachter! Ze zwaaide naar haar moeder die voor het raam stond te kijken en die zich rot schrok. In de zomer zat ze altijd in haar kastanjeboom. Zo’n vijf à zes meter hoog. Op een dag zei ze tegen haar vriendin dat ze een andere manier had gevonden om naar beneden te klimmen. Ze greep een tak mis en viel drie meter naar beneden. Ze kwam gelukkig op haar benen terecht en haar reactie was: ‘kijk, dat deed ik snel hè!’ In de zomer kwam vaak het stoomtreintje. Men kon zich opgeven voor een rondleiding met die trein naar de staalfabriek. Sylvia en de kinderen uit de buurt gingen vaak stiekem de trein in en sloten zichzelf dan op in de wc. Wanneer de trein in beweging was, kwamen ze tevoorschijn en dronken en aten ze gratis. De terreinpolitie bracht hen, nadat ze ontdekt waren, dan weer veilig thuis en haar moeder zei dan ook op een gegeven moment: ‘Ik denk dat als ze later groot is, ze bij de staalfabriek gaat werken!’ Waar ze dan ook daadwerkelijk is gaan werken van 1988-1999. Als tiener heeft ze ook veel meegemaakt. Zo gaat ze bij een fanfare en speelt dertien jaar trompet. Ze leert accordeon en keyboard spelen. Dat ze goed in sport was, kwam omdat ze veel verschillende dingen deed zoals: zwemmen, drie diploma’s. Turnen, ze begon op achtjarige leeftijd en op haar twaalfde werd ze tweede in Utrecht! Ze had een racefiets waar ze elke zaterdag op trainde, ze liep hard, zo’n twee keer in de week en ze deed aan showdansen. Daar was ze zo ver in gevorderd, dat ze bij artiesten op de achtergrond meedanste. Door een verkeersongeluk, waardoor ze vier keer geopereerd moest worden aan haar knie, schoof ze de sport een beetje opzij. Als twintiger pakt ze de sport weer op maar nu wat rustiger. Drie keer in de week aerobics. Ze gaat bij de vrijwillige brandweer, op de staalfabriek waar ze werkzaam is. En zwemt dan één keer per week en ze fietst. Ze begon bij de fabriek als magazijnmedewerkster, waar ze de enige meid was tussen zeshonderd mannen. Maar dat maakte haar niet uit want ze kon het met iedereen goed vinden. Ze werkt zich op tot supervisor en gaat ’s avonds naar school. Ze leert Duits, Engels en de Nederlandse taal op MAVO D-niveau. Als dertiger komt ze in wat rustiger vaarwater. Ze begint geïnteresseerd te raken in opera en musicals. Ze gaat naar London om daar Les Misèrables en Cats te zien. In Nederland is ze vaak in het theater te vinden. Zo staat ze ook ingeschreven bij een castingbureau en soms had ze een klein rolletje in een film. Totdat ze auditie ging doen voor een groot musicalspektakel. Ze vroegen figuranten voor de Italiaanse opera “Aida”. Ze kreeg daar een rol als rijke dame. Na een week van oefenen en zingen in het Italiaans, was de grote avond daar. In een uitverkochte Arena stond ze daar twee avonden op het podium! Eén van die avonden werd op tv de film uitgezonden waar ze ook een bijrol in had. Op een avond ging ze met een collega naar Scheveningen om een musical te bekijken. Maar het theater was gesloten, dus besloten ze na het eten te gaan bungeejumpen! Boven de zee, zo’n zeventig meter hoog sprong ze lachend en juichend naar beneden! Daar stond een groep Chinezen die foto’s maakte en een daverend applaus gaf. Na een jaar werken voor Samsung als cd- en dvd-reparateur, vindt ze werk in de medicijnen. Ze komt aan een machine te staan die medicijnen verpakt. Als er dan een nieuwe machine wordt gebouwd door Italianen, vindt ze tussen de techneuten haar amore. Het is liefde op het eerste gezicht van beide kanten. De relatie groeit en na drie jaar heen en weer reizen tussen Nederland en Italië besluiten ze te trouwen. Op hun trouwdag komen ook familie, vrienden, buren en collega’s uit Nederland in twee busjes. Het is een groot feest en hun huwelijksreis gaat naar Sri Lanka en de Maldiven. Op Sri Lanka gaan openen haar ogen zich om weer te gaan schrijven, en ze schrijft dan ook prachtige reisverhalen. O.a.: het leven op Sri Lanka, het boeddhisme, de lieve mensen die daar in armoe wonen, de natuur en het onderwatergebeuren op de Maldiven, waar ze twee meter onder haar een haai heeft gezien, gezwommen heeft met twee reuzenschildpadden en zoveel meer. De onderwaterwereld heeft ze leren kennen toen ze in Egypte op vakantie was. Egypte staat bekend om haar prachtige koraal. In Tunesië doet ze mee aan een ezelrace. Ze wordt laatste omdat haar ezel niet wou maar dat kon de pret voor haar niet drukken! Ook krijgt ze daar de kans om op een struisvogel te zitten. Ze heeft wel een paar keer olifant gereden maar zitten op een grote vogel is erg vreemd! Op haar vijfendertigste krijgt ze haar eerste kind, een zoon. En tweeëneenhalf jaar later een dochter. Ze begint haar oma verhalen te sturen over wat ze meemaakt. Haar oma zegt dat ze deze moet bundelen want het zijn mooie verhalen. In 2005 is haar boek af met de titel: Koffie oma! Het zijn reisverhalen, dagelijkse dingen, natuur, b.v. vliegles aan een ekster en over haarzelf. Ze gaat een cursus volgen: korte verhalen schrijven, omdat de zin naar schrijven steeds groter wordt. Schrijft kinderverhaaltjes en is bezig aan een thriller, waar een goede vriend bij helpt. Op 15 augustus 2012 komt haar boek uit: Waar bloed is, zijn haaien. Een bundel met verschillende verhalen, waaronder het verhaal van de aardbevingen in Italië, die zij van heel dichtbij heeft beleefd. Die aardbeving verandert haar en de omgeving, ze vluchten naar de bergen zoals velen dat doen. Zij leert daarbij het boerenlandleven kennen, doet veel ervaringen op in de koeienstal, waar ze zelfs een koe redt die vast zat met haar riem, waardoor zij zichzelf bijna wurgde, het rooien van aardappelen, de wilde dieren om haar heen. Als de schade is gerepareerd keert ze met haar gezin na vier maanden weer terug naar huis, maar de angst zit heel diep. Haar gezondheid heeft altijd wel een rode lijn in haar leven gespeeld. Ze heeft migraine die door een voedselallergie veroorzaakt wordt. Heeft meerdere operaties gehad waaronder het weghalen van een kleine goedaardige tumor op haar borst. En op haar eenenveertigste ontdekken de dokters dat ze een hele slechte rug heeft (als van een zeventigjarige). Een jaar later wordt ze geopereerd aan een nekhernia, waarbij ze een stukje bot uit haar heup hebben gehaald en tussen de nekwervels hebben geplaatst. In dat jaar gebeuren veel negatieve dingen in zowel werk als in privé-sfeer. Maar zoals altijd weet ze daar weer bovenop te komen. Haar leven ging altijd met ups en downs, je zou kunnen zeggen dat dát bij haar hoort. Ze ontdekt oefeningen voor haar nek en rug, die haar leven zullen veranderen. Ze onderzoekt de vele technieken die ze eerst op zichzelf probeert en daarna modificeert. Na twee maanden loopt ze weer rechterop en gebruikt geen medicijnen, morfine en injecties met prednison, meer. De pijn is bijna weg en ze begint te studeren. Ze haalt haar diploma's: Lifecoach, Angsten en Fobieën, Mindfulness voor kinderen. Ze onderzoekt wat 'goed ademhalen' voor effect heeft op het lichaam en past dat toe op zichzelf terwijl ze haar dagelijkse oefeningen doet. Op éénendertig januari 2015 opent ze haar eigen studio aan huis, waar ze halve dagen werkt als lifecoach en privé-les geeft in correctiegymnastiek aan mensen die problemen hebben met hun rug, nek, schouders, hoofd, en ontdekt al heel snel dat haar oefeningen ook bij andere kwalen helpen. In datzelfde jaar haalt ze haar certificaat: Lachen zonder reden (lachyoga) en voegt dat toe in haar werk als lifecoach. Ook leidt ze een wekelijkse groep waarmee ze lacht, wat ze 'Lachgymnastiek' noemt. Eind november verlaat ze haar vaste baan in tractor-onderdelen en gaat ze verder met haar studio. Op die manier kan ze, en thuis werken, en haar kinderen helpen met huiswerk. Ze leest veel boeken en zoekt vaak nieuwe informatie om steeds van alles op de hoogte te blijven. Want wie haar kent, weet dat geen dag hetzelfde is. Met haar weet je nooit wat ze nu weer in haar hoofd heeft. Ze houdt van het leven, de natuur, de dieren en van mensen. Ze haat ruzies en wil het beste voor iedereen. Ze heeft al zoveel gedaan en gezien! Dit is maar een klein gedeelte van haar leven terwijl ze nog maar achtenveertig is.
Hoe en wat zal ze nog gaan beleven? Wat zal er nog op haar pad komen? Ze kijkt er lachend en hoopvol naar uit!
Ook al laat haar gezondheid haar vaak in de steek! Zijzelf zegt: leef het leven, en geniet!
