Ineens…

En ineens, ben ik heel dicht bij jou,

ik vertel je weer, hoeveel ik van je hou.

Ook al hoor je mij nu niet meer,

je zwijgt, en legt je erbij neer.

Want ik zou er altijd, voor jou zijn,

en het doet jou nu, ongelofelijk veel pijn.

Ik ben vertrokken, naar een andere wereld gegaan,

wees niet verdrietig, jou leed trekt ook mij, héél erg aan.

Misschien helpt het jou, wanneer ik je zeg,

er is voor jou nog, een nieuwe weg.

Ik zal je leiden, door deze moeilijke tijd,

want weet, ook ik, ben mijn geliefde kwijt.

Plotseling voel je de wind, spelen met je haar,

je kijkt om je heen, nee, niemand is daar.

Je voelt hoe de wind, jouw zachte lippen kust,

en je herkent dit gevoel, het geeft je hart vrede en rust.

Ja, ik ben de wind, het briesje dat je voelt,

zó zal ik bij jou blijven, tot jouw liefde voor mij,

is afgekoeld.

Sylvia