Sylviaderijk.com

Vriendschap

Als ik na twee uur de telefoon neerleg loop ik glimlachend naar de houder en leg de telefoon op de oplader.

‘Lang gekletst!’ zegt mijn man, opkijkend van de voetbalwedstrijd.

‘Ja, ik had Ilse een tijdje niet gesproken, ze had het druk met haar werk en de kinderen, met drie kleintjes is het rennen!

‘Ik dacht dat je geen contact meer had met haar, zegt Appie verbaasd.

‘Omdat ik iemand al maanden niet spreek, hoeft dat niet te betekenen dat de vriendschap er niet meer is. Onze band is trouwens sterker geworden nadat ik ben verhuisd naar hier! We spreken elkaar niet dagelijks, maar als we elkaar spreken…,’

‘Dan hangen jullie uren aan de telefoon!’ zegt Appie, mij onderbrekend, en hij schiet in de lach. ‘Als ik met iemand in gesprek ben dan weet ik na vijf minuten niets meer te zeggen!’

‘Jij ziet je kennissen regelmatig, ik niet!’

‘Waar hebben jullie het over, of mag ik dat niet weten?’

‘We kletsen over van alles, werk, kinderen, scholen, kleding, sporten en mannen.’

‘Mannen?’

‘Ja mannen, of mogen we daar niet over kletsen?’ Ik kijk geamuseerd naar hem met m’n armen over elkaar. ‘Jullie hebben het toch ook over vrouwen?’ grap ik uitdagend tegen hem.

‘Dat is anders, wij hebben het over jullie, over het moederschap en…’

‘En over de mooie buurvrouw, die nog strak in het vel zit!’ lach ik hem toe. ‘Nou wij ook hoor, over dat jullie lieve vaders zijn, met de kinderen spelen en hoe vaak we het doen.’

‘Bespreek je het bed-gebeuren ook?’ Hij kijkt me verschrikt aan.

Ik kijk hem serieus aan maar na enkele seconden krijg ik de slappe lach. ‘Lieverd, sinds wanneer maak jij je druk over wat ik met mijn vriendinnen bespreek, je noemt het altijd die vrouwenpraatjes waar je niets van wilt weten!’ Ik geef hem een kus op zijn hoofd maar hij pakt me beet en begint me te kietelen in mijn zij en vraagt: ‘Wat bespreek je allemaal?’ Ik zie aan zijn gezicht dat hij me pest, en ik houd mijn lippen stijf op elkaar. Hij probeert het weer maar dan worden we gestoord omdat de telefoon rinkelt en lachend neem ik op, als Appie nog even snel zegt: ‘Wacht maar tot je hebt opgehangen!’

‘Hoi! Ja, ik had mijn vriendin aan de lijn en dan weet je het wel hè, je kletst al gauw een paar uur! Wat…? Ja, wacht even, ik loop even naar boven, dan kan ik rustig kletsen,’ en ik gebaar dat ik even naar boven ga, Appie zegt zachtjes grinnikend: ‘Vluchten?’ Ik knik uitdagend, en loop weg.

Na ruim een uur kom ik weer terug en mijn man kijkt me aan als hij m’n trieste gezicht ziet.

‘Slecht nieuws?’

‘Nee hoor, we hebben een goed gesprek gehad!’ en ik snuit mijn neus.

‘Met wie, een andere vriendin van je?’

‘Met Daniel.’

‘Die heb je van de week nog gezien op Skype! Had je ruzie met hem gemaakt?’ Hij kijkt me verbaasd aan.

Ruzie…, denk ik, met iemand die ik al meer dan vijfentwintig jaar ken!

‘Nee, we hebben wat problemen besproken, er waren dingen die ons niet lekker zaten, maar dat is nu opgelost! Je kent mij toch, ik ben altijd zó gevoelig en huil als andere mensen ook verdrietig zijn!

’Dat vind ik zo geweldig van jullie, een vriendschap door dik en dun!’ Ik lach en zeg plagerig: ‘Maar eh…, wil je niet weten waar we het over hadden?’

‘Nee hoor, ik ben alleen geïnteresseerd in vrouwenpraat!’ Hij staat op van de bank, komt met zijn handen klauwend naar me toe en zegt: ‘Je moet me nog iets vertellen, geloof ik?’ Ik ren weg en als mijn man me achtervolgt gaat de deurbel! Het is onze dochter, ze had bij een vriendinnetje van school gespeeld en wordt nu thuisgebracht.

‘Goed getimed!’ zeg ik, terwijl ik naar de deur loop. We zwaaien het vriendinnetje en haar ouders uit en gaan naar binnen. Mijn dochter moet haar jas nog uittrekken maar begint al druk te praten: ‘Mamma, het was zó gezellig! We hebben op de kamer van Patricia gespeeld, ze heeft haar nieuwe sportkleding laten zien. Mamma, mag ik ook op gym? Dan kunnen we samen gaan, maar dan heb ik ook gymkleding nodig!’ Ik kijk tussendoor even naar mijn man die zachtjes zegt: ‘Ik ga douchen, dit is vrouwenpraat!’ Gniffelend draai ik me naar Lina, die nog steeds enthousiast is over haar vriendin en zegt dan ineens: ‘Het was ook heel gezellig met Kevin!’

‘Wie is Kevin lieverd?’ vraag ik fronsend.

‘De broer van Patricia, hij kan goed tekenen, kijk hij heeft een tekening voor me gemaakt!’ Samen kijken we naar de rode auto op het papier als ze zegt: ‘Ik leg de tekening boven, anders raak ik hem kwijt. Mamma, mogen ze volgende week hier spelen?’

‘Ja hoor,’ zeg ik glimlachend, als ik haar rode koontjes zie.

‘Jippie! Volgende week komen mijn vriendinnetje en vriendje spelen!’

Vriendschap…, koester die! denk ik, als ik Lina de trap op zie gaan. Ze kan zoveel voor je betekenen, het maakt je leven rijker!

 

Sylvia