Touwtje springen

De kinderen hier in Italië hebben drie maanden vakantie. Ze krijgen dan wel twee huiswerkboeken mee, zodat ze met de herhalingslessen niet vergeten wat ze geleerd hebben. Vorig jaar had ik met mijn zoon afgesproken dat als hij elke dag een paar bladzijdes zou maken van de verschillende lessen, hij met een week of vijf klaar zou zijn.

‘Mirco, kom je nu even hier zitten aan de tafel?  Toe schiet nou op, dan help ik je!’ zei ik vaak.

‘Mamma, ik heb vakantie, ik heb geen zin om huiswerk te maken!’ kreeg ik dan als antwoord.

‘Ik weet wel dat je liever buiten speelt, maar je vriendjes moeten ook huiswerk maken!’ Dan kwam hij met tegenzin naast me zitten en begon aan zijn lessen, terwijl ik de punten sleep van zijn kleurpotloden. Voor die kleintjes is het heel intensief, al die lessen! Maar toen we in de bergen waren en Mirco het huiswerk af had, zag hij dat de buurkinderen nog druk bezig waren.

‘Ik heb het al af!’ zei hij blij, ging toen naast zijn vriendje zitten en hielp hem met zijn sommen!

‘Zullen we het huiswerk nu ook weer elke dag maken, Mirco? Net als vorig jaar?’

‘Ja dat is goed, maar dan moet je me wel helpen met het tweede boek!’

‘Ik help je graag met Engels lieverd, dat is geen probleem.’ Hij knikt tevreden en pakt zijn boeken. Gelukkig, denk ik, dan kunnen we straks leuke dingen doen zonder dat we steeds aan het huiswerk moeten denken. Vorig jaar zag ik kinderen die op vakantie waren en in plaats van lekker te zwemmen waren ze aan het leren!

Ik ben er niet mee eens dat ze zoveel moeten doen in hun vakanties, een kind moet kind kunnen zijn, en lekker kunnen genieten van zijn vrije tijd, samen met hun vriendjes en vriendinnetjes. Maar ja, dat werkt hier nu eenmaal anders! denk ik zuchtend.

Ik kijk even naar Mirco en zie dat hij geconcentreerd bezig is met rekenen, zijn leukste vak, samen met wiskunde! Italiaanse les vindt hij niet echt leuk. maar mopperend maakt hij het toch, net als al die andere lessen. Zelfs sport, hij is niet echt een sportman maar tegenwoordig mengt hij zich steeds vaker tussen zijn klasgenootjes. Hij is pas zeven, maar toch al een hele bink!

In het weekend zitten we elke dag een uurtje te schrijven en doordeweeks samen met oma, als hij van de week ineens heel opgewekt thuiskomt.

‘Mamma, ik heb het eerste boek uit, zelfs het moeilijke verhaaltje dat ik moest schrijven!’

‘Wat goed! Ik ben trots op je!’

‘Wil je het lezen?’

‘Tuurlijk wil ik het lezen’ en ik pak zijn boek, op de opengehouden bladzijde, van hem aan. Grinnikend geef ik het boek terug en geef hem een kus op zijn wang. ‘Nu alleen je Engelse boek nog, maar ik heb een ideetje, dat komt door jouw verhaal!’

Ik loop naar de garage, pak een stuk touw en loop ermee naar de achtertuin. Ik knoop één kant aan een stoel vast, terwijl de kinderen aandachtig kijken.

‘Kijk, ik draai het touw rond, en als het bijna de grond raakt, springen jullie eroverheen!’ Ik draai langzaam en als het touw bijna de grond raakt roep ik: ‘Nu!’ en beide kinderen springen heel hoog maar komen op het touw terecht.

‘Dat geeft niks, we proberen het gewoon nog een keer!’ en ik draai het koord weer rond. Na een paar keer oefenen is er ineens een hoop gejuich als Mirco en Lina doorhebben hoe ze moeten springen.

Ik heb als kind ook heel wat touwtje gesprongen, samen met mijn vriendin. Gewoon springen, dubbel springen, armen gekruist, steeds weer iets moeilijker!

Mijn man komt naar buiten als hij hoort dat de kinderen de slappe lach hebben. Ik geef het touw aan hem en zeg: ‘Draai jij het nu rustig rond!’ Als hij begint te draaien en de kinderen eroverheen springen, spring ik ook in!

‘Mam…, ma! Wat doe je nu?’ zegt Mirco stotterend van het lachen. Dan spring ik er weer uit. Lina stopt abrupt en kijkt me verbaasd aan.

‘Hoe doe je dat?’ Ik glimlach, neem het touw over van Appie en knoop de andere kant los, vouw het dubbel en begin te springen, eerst langzaam maar dan steeds sneller, ik maak een dubbele sprong en de kinderen beginnen te juichen.

‘Nog een keer!’ roepen ze luid. En ik willig hun verzoekje in en maak verschillende sprongen. Dan geef ik het touw aan Mirco, die, na het wat keren geprobeerd te hebben, het doorheeft en ook een dubbele sprong maakt!

‘Nu Lina!’ zeg ik na een paar minuten. Zij draait op haar manier het touw rond en springt eroverheen als het koord voor haar op de grond ligt. Tevreden geeft ze na een paar keer het touw terug aan Mirco, die springt tot hij niet meer kan.

‘Kom, we gaan lekker douchen, genoeg gesport vandaag!’ zeg ik tegen de kinderen.

Als ze gewassen zijn vraagt Mirco, terwijl hij zijn pyjama aandoet: ‘Mamma, wil je morgen voordoen hoe je kruislings moet springen?’

‘Ja hoor!’ antwoord ik en denk: morgen, nu voel ik mijn rug! En glimlachend denk ik aan het huiswerkverhaaltje van Mirco. Hij schreef namelijk: Als mijn mamma touwtje springt, verandert ze in een meisje van tien!

Sylvia