Ik waagde een gokje...

Mijn hele leven stond op zijn kop. Ik was met mijn vriendin Ilse meegegaan naar het casino. Ik zei nog van tevoren: ‘Ik speel niet mee, want voor je het weet verspeel je in een sneltreinvaart je maandsalaris!’ Tot ik die ene euro vond...

De telefoon rinkelt en als ik opneem hoor ik een vrouw enthousiast zeggen: ‘Ik heb kaartjes voor Aida, heb je tijd vanavond?’ Ik knipper met mijn ogen en als ik stil val, zegt die stem: ‘Hé, ik ben het, je liefste vriendin!’ Ik begin te lachen en zeg: ‘Ik had je niet herkend, ik zat met mijn gedachten ergens anders!’

‘En, ga je mee?’ vraagt Ilse nu ongeduldig.

‘Dat moet ik even overleggen, Appie is al thuis van zijn werk, dus ik…’

‘Leuk! Ik ben met een half uurtje bij je!’ zegt Ilse, mij onderbrekend.

‘Ik moet het ee…’ Ze heeft al opgehangen en lachend kijk ik naar mijn man.

‘Ga je weg?’

‘Ilse wil met mij naar de Arena, al een tijdje kijkt ze voor kaartjes en het is haar nu gelukt! Alleen die timing van haar!’

‘Ga je nu maar omkleden, want volgens mij zat ze al in de auto! Ik eet wel een pizza met de kinderen.’

Ik ben nog boven, als de voordeur opengaat en Ilse vrolijk binnenstapt.

‘Ben je nu nog niet klaar! Je hoeft je niet mooi te maken, je hebt al een man!’ en ze schiet in de lach. Ik mag dan wel getrouwd zijn, denk ik,  maar naar de opera ga ik niet in een joggingpak!

 

We zitten in de Arena, als de derde akte begint kijk ik even opzij. Het gezicht van Ilse straalt vanaf het moment dat ze de eerste tonen hoorde. Ze heeft nog nooit een opera gezien, en als ze merkt dat ik naar haar kijk, pakt ze mijn arm vast.

‘Dit is prachtig!’ zegt ze fluisterend.

Na het laatste liedje vliegt ze dan ook enthousiast uit haar stoel om de acteurs een daverend applaus te geven!

‘Bravo!’ roept ze tussen het klappen door. Ik glimlach en denk aan mijn eerste kennismaking met de opera. Ik voelde hetzelfde als mijn vriendin nu! We maken nog wat foto’s van het decor en het orkest, dat nog wat naspeelt, en dan lopen we naar buiten. Voor ons loopt een stel dat nogal luid praat. ‘Kom lieverd,’ zegt de man, ‘dan gaan we naar het casino. Wie weet winnen we iets en kunnen we vaker naar de Arena!’ Mijn vriendin kijkt me abrupt aan. ‘Ja, laten wij ook naar het casino gaan, toe…,’ zegt Ilse, als ze aan mijn gezicht ziet dat ik daar geen trek in heb.

‘Oke, maar je geeft je portemonnee aan mij, want ik wil niet dat je de rest van de maand droog brood moet eten!’ Meteen graait ze in haar tas, pakt iets uit haar knip en geeft die dan aan mij.

‘Ik speel alleen met deze!’ en ze laat me wapperend een briefje van twintig zien.

‘Laten we het hopen!’ zeg ik zachtjes. Als we binnen zijn loopt Ilse, die, net als ik, nog nooit heeft gegokt in een casino, naar een kassière om haar papiergeld naar munten om te wisselen.

‘Kijk!’ en ze rammelt met haar emmertje waar de munten in liggen te lonken. We lopen samen naar een kast en ze gooit er een muntje in, trekt aan een hendel en wacht gespannen af.

‘Niets!’ zeg ik lachend, ‘ik ga wat te drinken halen, wil je ook?

Als ik heb betaald en naar mijn vriendin toe wil lopen, zie ik naast een gokkast een euro liggen. Ik buk, pak de euro op, die ik snel in mijn broekzak stop, en loop dan zo gewoon mogelijk naar Ilse.

Ik neem een slok van mijn cola en steek mijn andere hand in mijn zak, waar ik die euro weer tegenkom. Ik kijk naar Ilse die mij weer teleurgesteld aankijkt, als ze weer niets heeft gewonnen. Dan, zonder er bij na te denken, pak ik de munt uit mijn zak, werp hem in de kast naast mijn vriendin. Ik trek onhandig aan de hendel, die halverwege uit mijn hand glipt. Ilse kijkt me verbaasd en met open mond aan als die kast begint te rinkelen en lampjes beginnen te knipperen.

‘Wat heb je gedaan?’ vraagt ze, met grote ogen mij aankijkend. Ik slik als ik de woorden “jackpot gevallen” zie knipperen.

Heb ik gewonnen? vraag ik mezelf af. In gedachten zie ik mezelf een huisje kopen, op vakantie gaan, een boerderijhotel beginnen, en…, Ik kijk weer naar mijn vriendin en denk, hoe moet ik dit nu aan mijn man vertellen, hij weet dat ik tegen gokken ben! Hoi schat, ik was in een casino en heb de jackpot gewonnen! Ik zucht en er komt een man in een net pak naast me staan.

‘Goedenavond mevrouw, heeft u met deze kast gespeeld?’ Ik knik en kijk de man onzeker aan.

‘Ik weet niet wat u fout heeft gedaan, maar deze jackpot geldt niet.’

‘Geldt niet?’ zegt Ilse verbouwereerd.

‘Waarom niet?’ vraag ik voorzichtjes, ‘de trekkast zegt van wel!’

‘Omdat de drie rollen niet op hetzelfde symbool staan, twee rollen staan zelfs op halverwege! Het spijt me mevrouw, u heeft niets gewonnen, de trekkast is optilt!’ De man in zijn nette pak zet de kast uit en er valt een muntje naar beneden. Terwijl hij dat oppakt zegt hij: ‘Probeert u het bij een andere machine, misschien heeft u geluk!’ Ik kijk naar de euro in mijn hand en teleurgesteld laat ik de munt in mijn zak glijden, terwijl ik zeg: ‘Kom we gaan naar huis!’

 

Als ik zachtjes mijn broek uitdoe en op het bed ga zitten, rolt de euro uit mijn zak, onder het bed. Glimlachend doe ik het licht uit en droom van wat ik allemaal wel niet met een miljoen had kunnen doen!

 

Sylvia