Hij smaakt naar…

Ze kust de man met wie ze net de liefde heeft bedreven vol op zijn mond, en merkt dat hij niet meer met passie reageert.

‘Hè, heb je geen zin meer of slaap je?’ zegt Anita, terwijl ze weer boven op hem kruipt en sensueel begint te bewegen. Met haar ogen dicht kust ze zijn nek en denkt aan het moment dat ze samen tot een hoogtepunt kwamen.

‘Hmm…,’ kreunt ze zachtjes, en ze kust zijn kin, zijn wang en dan zijn droge lippen, die naar haar smaken. Ze beweegt haar heupen zo dat ze zijn lid voelt, en verbaasd kijkt ze op.

‘Paul, heb ik je afgemat, of…,’ Anita laat zich van hem afglijden, gaat naast hem zitten, en kijkt hem bezorgd aan als ze zijn borstkas traag en schokkerig ziet bewegen.

‘Paul, voel je je wel goed? Paul!’ en ze schudt hem heen en weer, maar zijn lichaam reageert niet.

‘Oh mijn god,’ zegt ze hardop, ‘zeg me dat het niet waar is!’ Geschrokken gaat ze naast het bed staan, terwijl ze haar handen voor haar mond houdt. Haar hart bonkt, en ze weet niet wat ze moet doen. Een hartaanval, hier in mijn bed, nee…, waarom? denkt ze, vechtend tegen de tranen die in haar ogen prikken.

‘Is dit mijn straf?’ mompelt Anita. Haar hersenen werken razendsnel en ze bedenkt een plan. Ze pakt de kledingstukken van Paul en begint hem moeizaam aan te kleden. Ze gaat achter hem zitten en hijst hem omhoog, terwijl ze zijn lichaam tegen haar knieën laat rusten. Wanneer ze een T-shirt over zijn hoofd trekt en zijn zachte schouders voelt tegen haar borst, voelt ze de opwinding weer bovenkomen. Tussen hen was er altijd iets, een tinteling in elkaars ogen, een hunkering, een…, Anita zucht, en voelt dat de liefde voor deze man diep zit! Ze pakt zijn onderbroek en even kijkt ze naar hem, zoals ze zo vaak heeft gedaan. Dan, als de tranen haar de baas worden, kleed ze Paul zo snel mogelijk aan, trekt hem, met dekbed en al, van het bed, en sleept hem naar de badkamer. Ze kijkt in het rond, pakt het opstapje en legt hem er half overheen.

‘Het is half drie, zegt ze tegen zichzelf, als ze op haar horloge kijkt. ‘Ik heb nog even tijd…,’ Ze kleedt zichzelf supersnel aan, rent de trap af, pakt uit de keukenla de reservesleutel, en rent naar het huis naast haar. Anita opent de deur, terwijl ze om zich heen kijkt. Binnen een paar seconden komt ze weer naar buiten gerend, met een aktetas onder haar arm, en ze spoedt zich naar haar eigen huis. Opgelucht doet ze de deur dicht en leunt er even met haar rug tegen, terwijl ze haar ogen sluit.

‘En nu?’ zegt ze zacht, de adrenaline giert door haar lichaam! Met twee treden tegelijk snelt ze de trap weer op naar de badkamer. Daar kijkt ze hoopvol naar Paul, maar die ligt nog altijd levenloos op de grond. Dan opent ze de tas en pakt er een kladblok uit. Ze opent dat op de eerste lege bladzijde, en met het potloodje, dat in het klemmetje naast het papier zit, begint ze te tekenen. Na een half uurtje is het af, ze legt het kladblok naast hem neer, en loopt dan naar haar slaapkamer.

Anita pakt kalm haar telefoon en tikt een nummer in. Wanneer een mannenstem begint te praten, onderbreekt ze hem gillend!

‘Thomas! Kom meteen naar huis!’ en ze huilt in paniek. ‘Paul doet zo raar en ligt op de grond! Ik weet niet wat ik moet doen!’

‘Blijf kalm Anita, hoor je me!’ zegt Thomas luid, als ze weer paniekerig begint te schreeuwen.

‘Ik kom eraan! Heb je al een ambulance gebeld? Nee…, dat doe ik wel! Ik ben met vijf minuten thuis!’ en hij hangt op. Anita legt haar telefoon op het nachtkastje, maakt dan haar bed op, en met haar vingers kamt ze haar haren als ze zichzelf bekijkt in de spiegel. Een kleine glimlach verschijnt op haar gezicht wanneer ze even aan Paul denkt.

Thomas loopt snel het huis binnen terwijl hij zijn vrouw roept.

‘Anita, waar ben je?’ en hij rent naar boven als hij haar hoort snotteren.

‘Wat is er gebeurd?’ vraagt hij met tranen in zijn ogen, als hij de buurman op de grond ziet liggen. Hij knielt naast hem, voelt in zijn nek, en schudt zijn hoofd.

‘Ik…, ik weet niet,’ begint Anita stotterend, ‘Ik wilde je verrassen met een nieuwe badkamer en had gevraagd of hij er één wilde ontwerpen voor ons. Paul had me vorige week nieuwe folders laten zien! Ik hoorde boven gestommel en ben gaan kijken, toen vond ik hem op de grond en heb meteen jou gebeld!’ De tranen lopen over Anita’s gezicht en Thomas pakt de tekening, die half uit het kladblok steekt.

‘We moeten zijn vrouw bellen, die zal wel op de zaak zijn,’ zegt hij geëmotioneerd, als de tekening zijn hart raakt. Ze waren buren, maar vooral ook goede vrienden.

Tijdens de begrafenis sluit Anita haar betraande ogen, nog nooit had ze haar man belazerd, daarvoor hield ze teveel van hem! Het sjansen met Paul deed haar gewoon goed, vooral in die tijden dat haar man geen seks wilde.

Ze opent haar ogen en kijkt naar de foto op de kist. Een prachtige man met een glinstering in zijn linkeroog, als hij haar een beetje scheef aankeek. Nog nooit was er iets tussen hen gebeurd, tot die ochtend…, toen ze samen intens de liefde bedreven, en beiden wisten dat dít was wat ze zochten….

 

Sylvia

 

Ik doe mee aan een schrijfwedstrijd, wil je stemmen op mij? Ga dan naar jouwverhaal.nl en zoek mijn thrillerverhaal “De vuilverbranding” na pag. 13 Je kan stemmen tot en met 13 januari, dus wees snel!