Mijn boekenhart

In mijn hart staat een boekenkast vol met herinneringen en zo af en toe ga ik even zitten en pak een boek. Ik nestel me heerlijk tussen de vele kussens op de grond en sla het in gedachten open. Ik kijk naar mezelf als baby en herken mijn zoontje in mijn eigen gezicht. Ik lees verder, hoe ik als kind gekke sprongen maakte, dáár heeft mijn dochtertje het van! denk ik. Het lenige, vrolijk dartelende kind dat zich om de grote wereld nog helemaal niet druk maakt!

Ik zet het boek uit mijn kindertijd terug en sluit even mijn ogen om dit gevoel vast te houden. Dan pak ik het zussenboek en knuffel de herinneringen van hoe we samen zijn opgegroeid van kind naar het moeder zijn. We wonen te ver weg om even bij elkaar een bakkie te doen maar als we samen zijn, lezen we altijd uit ons boek, met een heerlijk glas wijn, tot in de late uurtjes!

Het vakantieboek met de vele verhalen. Mijn eerste keer met het vliegtuig naar een warm eiland, het was de eerste keer zonder mijn ouders en dan beleef je de dingen toch heel anders! Ik ga met mijn herinnering naar Frankrijk waar ik vaak heerlijk rondgetoerd heb. Altijd op zoek naar kastelen en hun verhalen, daar kon ik zo lekker in wegdwalen, alsof ik in die tijd leefde. Zo dwalen ook vaak mijn gedachten naar… Wacht, ik zet dit boek terug en…, ik ga met mijn wijsvinger over de ruggen met verschillende titels, waar vele boekenleggers tussen zitten in dìe verhalen die ik zo graag lees! Jeugd, familie, vriendschappen, vriendinnen en vrienden, geheimen, liever niet gebeurde dingen, werk, muziek, natuur en…, ik pak een dik boek erbij. Glimlachend kijk ik naar de titel “Mijn man, deel één en twee” en streel even over mijn hart dat een sprongetje maakt. Met mijn ogen dicht sla ik de bladzijde om en lees wat voor een wonder het was dat wij elkaar moesten tegenkomen, we spraken elkaars taal niet eens! Hij sprak Italiaans en Frans, en ik Duits en Engels, dus communiceren ging met woordenboeken, handgebaren en heel veel geduld. Wel lastig als je vijf maanden met elkaar moet samenwerken! Glunderend lees ik over de blunders die daardoor gebeurd zijn, van weerskanten!

Maar na drie jaar stond ik daar in een oud, klein Italiaans kerkje. Met mijn prachtige witte Sissi jurk, mijn witte bruidsboeket en een klein diadeem op mijn hoofd, voor het altaar van Maria. De zonnestralen beschenen ons door de mooi gekleurde glas-in-loodramen. De zon scheen ook op onze vele vakanties, we hebben veel gezien en gedaan, er zijn spannende dingen gebeurd, zoals twee haaien tegenkomen terwijl je ligt te snorkelen, of relaxt…, met een glas wijn naar de ondergaande zon kijken, dobberend op een boot, ver weg van ons huis!

Met zijn tweetjes, maar ook met onze kinderen, die ondanks dat ze nog klein zijn, al hun eigen boekje aan het volschrijven zijn. Zo af en toe, als we ze naar bed brengen, lezen ze spontaan eruit voor, hun herinneringen nog zo pril maar o zo fantastisch en met heel veel liefde beschreven! De zon schijnt voor hen, maar ze zullen, net als wij allen, nog veel donderwolken tegenkomen. Hoofdstukken die je snel door wilt bladeren naar de volgende toe, en als er op een pagina zoveel kwade woorden staan, dan is het alleen maar een verlichting om naar de volgende te gaan die nog blanco begint.

Ik hoor wel eens iemand zeggen: mijn man…, of mijn vrouw…, het is een mooi boek, maar ik heb het uit! Dan vraag ik meestal glimlachend: ‘Hou je van lezen? Vraag dan of hij of zij een nieuw deel wil schrijven, want je kijkt uit naar een nieuw, verfrissend en verrassend tweede deel!’

Ik heb inmiddels de boeken gelezen van mijn man, waar ik weet niet hoeveel boekenleggers tussen zitten, en kijk uit naar zijn derde. Of ik dat boek uit zal lezen weet ik niet, het ligt eraan hoe dik het gaat worden of uit hoeveel delen het zal bestaan. Ik kijk met mijn hart naar de nog lege bladzijdes, als ik even in zijn nieuwe boek spiek, en zie hoe de nieuwste zin warm en teder wordt opgeschreven. Snel sluit ik het boek en zet het terug in mijn hart.

Mijn boekenkast, netjes op een rij en altijd zo dichtbij. Ik heb zóveel herinneringen, maar mijn kast zal nooit vol komen, er is nog volop plaats voor de diverse boeken die nog gaan komen, want ik heb een groot hart!

Sylvia