De geur van heimwee

Als de wekker gaat stap ik zachtjes uit m’n bed en ga naar beneden. De keuken ruikt nog naar verse pizza, die we gisteravond samen met de kinderen hebben gemaakt.

‘Mamma, mag ik helpen?’ vroeg Mirco.

‘Ik ook!’ zei Lina, terwijl ze aan kwam rennen. Met zijn vieren stonden we het deeg te kneden, en heel zeker van zichzelf zei Mirco: ‘Bij mij moet er iets meer bloem bij!’ Ik gaf hem het bakje aan en schudde mijn hoofd naar mijn man, die er wat van wilde zeggen. Mirco pakte wat bloem tussen zijn vingers, strooide dat professioneel over zijn deeg en kneedde als een echte pizzabakker verder. Alle pizza’s waren goed gelukt en erg lekker!

Ondanks dat het half zes is, lonkt het laatste puntje in het plastic zakje. Ik maak het zakje open, dan sluit ik even mijn ogen, als de verse herinnering mijn neus bereikt.

‘Nee!’ zeg ik streng tegen mezelf, ‘dit neem ik mee als lunch!’ Ik knoop het zakje snel weer dicht en stop het in mijn werktas. Ik pak een yoghurtje, een kop koffie, en ga op de bank zitten. Terwijl ik eet komt de geur van bosbessen boven, genietend denk ik aan die bessen, hoe we die zelf hebben geplukt en tot likeur en een paar potten jam hebben verwerkt. Glimlachend en met een goed gevoel zet ik het lege bekertje op tafel, pak mijn mok en hou de gedachte nog even vast. Dan schrik ik op en zie dat het al kwart over zes is.

‘Snel tafeldekken!’ zeg ik zachtjes, en zonder lawaai te maken, smeer ik voor mijn zoon zijn brood, voor mijn dochtertje zet ik het bordje voor de pap klaar, en voor mijn man een bord en een mok. Ik zet een pan met melk klaar, en terwijl ik de dop van het pak draai, lach ik even, als ik de geur van de melk ruik.

Zachtjes neuriënd stap ik de slaapkamer binnen waar mijn man zich al aan het aankleden is.

‘Jij bent goed geluimd!’ zegt hij glimlachend.

‘Zoals altijd, dat weet je toch!’ Ik loop naar de slaapkamers van de kinderen en maak ze wakker. Ik help ze bij het wassen en aankleden en als zij naar beneden gaan, stap ik onze slaapkamer binnen om me aan te kleden.

‘Bah!’ zeg ik luid, als ik het luchtje van mijn man ruik. ‘Veel te scherp op de vroege ochtend!’ Snel pak ik mijn kleding en duik de badkamer in.

Als ik later de keuken binnenwandel kijkt mijn man me verbaasd aan. ‘Wat is er?’ vraagt hij nietsvermoedend.

‘Dat stinkluchtje van je, daar krijg ik hoofdpijn van.’

‘Maar die heb jij voor mij gekocht!’

‘Dat weet ik, maar ’s morgens kan ik die geur niet hebben, ik weet ook niet hoe dat komt!’

Volgens mij wekken bepaalde geuren herinneringen op, want ik denk ineens weer aan die vrouw waar ik mee moest samenwerken. Ze stelde zich voor, maar haar parfum was er eerder dan haar hand! Ze was een superlieve collega, maar die scherpe geur veroorzaakte bij mij altijd hoofdpijn! Nu nog, als ik dat parfum ruik, krijg ik al een seintje in mijn hoofd, en zie ik haar weer in mijn gedachten!

Zo heb ik meer geuren die samenkomen met mijn herinneringen. Als ik ijzer ruik, gaan mijn gedachten naar de staalfabriek waar ik werkte. Vlees dat staat te pruttelen, doet me weer wakker worden op zondagochtend bij mij mijn ouders thuis! De geur van bier, en ik hos weer met de menigte mee tijdens het concert van Hazes! De geur van bloemen, en ik zie mezelf weer in het tulpenveld staan!

Dan met mijn ogen dicht adem ik diep in en ruik…, verschrikt kijk ik de kinderen aan.

‘Wat is er mam?’ vraagt Mirco, als ik met hun jassen in mijn handen sta. Dan begin ik te lachen en denk aan het heerlijke weekend dat we hebben gehad.

Vrijdag belde de eigenaar van ons huisje in de bergen, en na een gezellig gesprek zei Donald ineens: ‘Komen jullie hier naartoe? Het is nog niet al te koud en wij zijn er ook!’ Iedereen stemde ermee in en binnen een half uur zaten we in de auto!

Zo ruikt heimwee dus, als ik de jassen aandoe bij de kinderen, en de geur van de stallen ruik.

‘Mamma, het is net of je een koe bij me aandoet!’ zegt Lina, en ze begint hard te lachen.

‘Ja, en ik ruik ook de boerderijkatten en de hond!’ grijnst Mirco. Lachend rijden we met de auto naar school en als we na vijftien minuten het schoolplein op komen lopen, praten we nog steeds over het heerlijke weekend.

Wat voor de één een vieze geur is, kan voor de ander een hele andere beleving zijn! Ik kan me nog herinneren dat de sjaal die ik van mijn eerste vriendje kreeg, heerlijk rook, naar hem! En telkens snoof ik even en mijmerde in gedachten. Tot mijn moeder op een dag die sjaal in de was had gestopt.

‘Wat doe je nu?’ vroeg ik haar boos.

‘Dat ding stinkt naar zweet!’ was haar reactie! Wat was ik teleurgesteld dat ik niks meer rook van de herinnering aan hem!

Wanneer ik op nieuwe plaatsen kom, kijk ik altijd goed rond en laat het bij me binnenkomen, maar niet voordat ik eerst de geur in me heb opgenomen.

Want al ben ik die plek allang al weer vergeten, de geur beschrijft mij nog precies het mooie moment, dat met heimwee aan me blijft kleven.

Sylvia